mijn gedichten zijn 

ongerijmd.

geen woord past op

elkaar.

ik heb ze maar

gelijmd

anders staat het gedicht zo

raar.

ondanks harde wind

oplopend tot stormkracht acht

gaan we ‘saam naar bed

in de teunisbloem

zijn alle bloemen

en al het andere

wat er groeit en

bloeit, symbolisch

verenigd.

zij groeit,

zij bloeit én

zij sterft

waar je bijstaat.

en gelijk heeft ze

de medaille heeft twee kanten

en ook nog ‘n rand

een vliegje

van een

milligram zwaar

was binnen

een dag

met haar

leven klaar