ik kon je lange

tenen niet ontwijken

en dat voel ik

als de rek

er uit is

is de spanning

er af

waar moet het

toch naar toe

met de natuur

ik zag vandaag

slechts een

vergeetmijnietje

vorig jaar waren

het er nog twee

het kind op de hoek

huilt moeder roept ze

moeder geeft geen antwoord

vader is onbereikbaar

ver weg

ook haar broertje

staat op de uitkijk

op de andere hoek

hij schreeuwt

vader waar ben je

ik voel geen wereld

meer

mijn

warme

maaltijd

bestaat

vandaag

uit een

koep

ijs

‘n

eendagsvlinder

schittert

z’n

leven

lang

de 

mens

soms

slechts

‘n

dag

o lieve schat

het is een jaar

geleden

dat ik je 

nog had

ik heb

rode rozen

gebracht

naar Rosenbugh

op eerste paasdag

2 0 2 1

het geluk

overstijgt

de pijn